Neste libro o autor case en todos os contos defende a nosa lingua. Desde o meu punto de vista foi un libro fácil de ler, entretido e moi bonito. No fondo, este libro tamén serve para dármonos conta do que a nosa lingua sufriu e segue sufrindo polos prexuízos que existen na xente; por exemplo, no conto no que fala do botellón móstranos o diferente tipo de pensamentos sobre a lingua: por un lado, están os que a defenden como algo seu; por outro, os que pasan do tema e, por último, e como non, os que aínda pensan que o galego é unha lingua inferior ás outras.
Á parte do tema da lingua, o autor fala doutras cousas e xoga co imposible, como no conto dos dous anciáns que falan e no que un lle di ao outro que vén dun país que non existe e a señora lle responde que ela volve á terra que sempre quixo volver. Neste conto tamén fai referencia á morriña por parte da señora.
Á parte do tema da lingua, o autor fala doutras cousas e xoga co imposible, como no conto dos dous anciáns que falan e no que un lle di ao outro que vén dun país que non existe e a señora lle responde que ela volve á terra que sempre quixo volver. Neste conto tamén fai referencia á morriña por parte da señora.
Gustoume o libro xa que é unha maneira divertida de poder ver a importancia da nosa lingua e, incluso, da nosa paisaxe e grazas a el deime de conta de moitos desprezos que lle facemos á nosa lingua e que, como non, todos deberiamos corrixir.
Mª Teresa Lorenzo Gil
Das vosas breves recensións dedúcese que o que de primeiras semellaba unha certa complexidade á hora de ler o libro, resultou ao cabo un lúdico e entretido achegamento á realidade social da lingua galega.
ResponderEliminarPaio