O rapaz cala. Siguen camiñando. Atravesan o regueiro e a vaca baixa o fuciño. Mentres bebe, olla a súa propia face no espello da auga. Sinte como se lle apremasen a gorxa.
/.../
Seguiron andando. O facho da lúa vella pousábase na terra, facendo máis levadeiro o camiño.
NEIRA VILAS, Xosé (1976): A Marela Taravela. Celta. Lugo. p.56
/.../
Seguiron andando. O facho da lúa vella pousábase na terra, facendo máis levadeiro o camiño.
NEIRA VILAS, Xosé (1976): A Marela Taravela. Celta. Lugo. p.57
[Fomos nós quen partiu e ti os que quedaredes]
[Primeiros anos: Emigrei a Buenos Aires para ter libros e para estudar]
 |
 |
Ningún comentario:
Publicar un comentario