novas
Na noite os homes de ciencia veno todo claro
todo nidio.
A transparencia.
Codifican milagres nos seus Catálogos Celestes.
Van a lombos dun Cometa anotando fisións.
Rexistran a cor das Novas para todos nós
que vivimos con ben pouco brillo
e sen máis magnitude que o desexo de ser.
E no tempo dos mísiles na noite
das pirotécnicas batallas nouturnias.
No tempo de acender chisqueiros para morrer...
envíannos cara unha estrela.
Talvez queiran
nascernos a todos
SuperNovamente.
 |
| "Autorretrato". Fonte AELG. |
Xa tivemos aquí a Estibaliz Espinosa pola súa querenza ao emprego de termos e conceptos científicos nos seus poemas. Daquela xa mencionabamos o seu primeiro libro, Mecánica zeleste, e a presencia da astronomia nel. Cun seu texto iniciamos esta serie de poemas dedicados a D. Ramón Aller no seu 50º cabodano.
Ningún comentario:
Publicar un comentario