Celebrouse o ano pasado o 75º cabodano do vangardista ruso, Daniil Kharms. Poeta, escritor para a infancia, narrador, dramaturgo, Daniil Kharms foi perseguido polo stalinismo e acabou morrendo, probablemente de fame, na cadea de Leningrado Nº 1. Transcorría o febreiro de 1942.
O noso compañeiro Perfecto Andrade vólvenos agasallar cunha primeira tradución ao galego dun escritor ruso.
 |
| Fonte imaxe. |
Unha borracheira inesperada.
por Daniíl Ivánovich Jarms.
(Tradución desde o ruso de Perfecto Andrade)
Unha vez Antonina Alexeyevna zoupoulle ao seu home co cuño da oficina e estampoulle a fronte coa tinta.
O mortalmente ofendido Pyotr Leonidovich, home de Antonina Alexeyevna, pechouse no cuarto de baño e non deixaba entrar a ninguén.
Con todo, os habitantes do piso comunal, que tiñan unha imperiosa necesidade de ir onde estaba sentado Pyotr Leonidovich, decidiron escachar pola forza a porta pechada.
Decatándose de que se acabara a festa, Pyotr Leonidovich saíu do baño, foise para o seu cuarto e deitouse na cama.
Pero Antonia Alexeyevna decidira perseguir o seu marido ata o final. Esfarelou un papel en anaquiños e regou con eles a Pyotr Leonidovich que estaba deitado na cama.
O envelenado Pyotr Leonidovich botouse dun chimpo no corredor e púxose a arrincar o papel da parede.
Neste punto saíron todos os habitantes do piso e, vendo o que o malpocado Pyotr Leonidovich estaba a facer, botáronse enriba del e fixeron farrapos do chaleco que levaba posto.
Pyotr Leonidovich saíu correndo cara á oficina da vivenda.
Namentres, Antonina Alexeyevna espírase e agochárase na arca.
Dez minutos despois volveu Pyotr Leonidovich, seguido polo encargado da casa.
Ao non atopar a súa muller no cuarto, Pyotr Leonidovich e o encargado da casa decidiron aproveitar o lugar libre para baixar un pouco de vodka. Pyotr Leonidovich marchou a correr ata a esquina na procura da bebida.
Cando xa saíra Pyotr Leonidovich, Antonina Alexeyevna saíu da arca e apareceu diante do encargado da casa como a trouxeran ao mundo.
O encargado da casa, espantado, pegou un chimpo na cadeira e correu á
fiestra, pero ao ver a moza de vinte e seis anos, arroubouse coa súa
poderosa constitución.
Neste punto volveu Pyotr Leonidovich cun litro de vodka.
Ao ver o que acontecía no seu cuarto, Pyotr Leonidovich xuntou as cellas.
Pero a súa muller Antonina Alexeyevna amosoulle o tampón da oficina e Pyotr Leonidovich acougou.
Antonina Alexeyevna expresou o desexo de participar na bebedela, pero obrigatoriamente espida como estaba, e -só para amolar- de sentar na mesa na que se propuxera pór os pinchos para acompañar a vodka. Os homes sentaron en cadeiras, Antonina Alexeyevna sentou na mesa e puxéronse a beber.
Non se pode dicir que sexa hixiénico que unha moza núa estea sentada na mesma mesa na que está comendo xente. Aínda por riba Antonina Alexeyevna era muller rotunda e non moi preocupada pola súa limpeza corporal, así que a cousa estaba para que a levase o demo.
Con todo, axiña beberon abondo ata caer durmidos: os homes no chan e a muller na mesa.
E restableceuse o silencio no piso comunal.
