A iniciativa do Consello de Europa, vénse celebrando cada 26 de setembro e desde o ano 2001 o Día Europeo das Linguas coa fin de pór en valor a diversidade lingüística da UE e promover a aprendizaxe de idiomas entre a cidadanía.
O Día europeo das linguas fai que lle acheguemos ao alumnado os obxectivos de tal celebración, destacando o feito de promover, preservar e potenciar a riqueza da diversidade lingüística e cultural de Europa.
Para máis información visita O portal da lingua galega.
 |
| Mario Pereira con Celso Fernández Sanmartín, Benxamín Otero e Raquel Vázquez Vaamonde, integrantes de FOCUCU que lle fixeron entrega do galardón. |
O Foro para Cultivos Culturais de Lalín sinala que o recoñecemento a Mario Pereira vén motivado por ser:
Un incansable mestre, ilusionado normalizador dos usos sociais da nosa lingua, bibliófilo contaxioso, impulsor acérrimo e mantedor constante de bibliotecas, difusor da literatura galega como ben universal, mellorador da convivencia e a memoria da nosa vila a través de tertulias e publicacións, mellorador da veciñanza, escritor íntimo sen bombo nin platillo, logrador de poetas, novelistas e artistas plásticas, labrador novo e convencido, promotor cultural, veciño querido e amigable, lector social, abridor de camiños, pensador en conversa, exemplo de compromiso, de vocación, de traballo ilusionado e incansable.
Desde a Biblioteca Mario Pereira, a Marela e con ela a comunidade do IES Aller Ulloa moitos parabéns Mario, co teu premio nós sentímonos tamén premiados.
Máis información en La Voz de Galicia ou en DZ Dixital.
Aí quedan, con ela, a rosa e o látego. Canda el, durante un tempo, marchará un doce extravío que o fará buscar aulas nas rúas. Onde atopará agora este home o seu proscenio, dende onde soprará as palabras xustas e precisas que fagan boa sementeira, e a quen...? Pero de certo que só será coma unha brétema mañanceira o que o faga descarreirar un chisco, só iso, un espellismo de corredores que xa non levan a rapaz ningún.
Porque o tempo que foi está tan cheo de verdades e certezas que non precisa da nostalxia para alongarse fantasiosamente. O tempo que está por vir demanda a mesma paixón destes anos, a mesma mestría que compasou a severidade coa xenerosa e incondicional dedicación a unha profesión. Hai na vida que vén, cerca, moi cerca, quen sen dúbida demandará a transmisión desas leccións. Non é posible deixar de ser o que un quixo ser.
Retirouse Xosé Paio: quede aquí resoando para sempre un longo bruído de recoñecemento desta Marela.
