de Eneko, en Y sin embargo... se mueve.
-
29 maio, 2014
23 maio, 2014
Entrega de premios
Na biblioteca, á 1 da tarde do próximo mércores, 28 de maio, entregaranse os premios correspondentes ao I Concurso literario "Mª Vitoria Taboada".
Parabéns a todas as galardoadas e galardoados.
Parabéns a todas as galardoadas e galardoados.
21 maio, 2014
09 maio, 2014
Gañador@s do 1º Concurso Mª Vitoria Taboada de Poesía, Relato curto e Microrrelatos
Xa temos gañadores do 1º
Concurso Mª Vitoria Taboada de Poesía, Relato curto e Microrrelato.
Os xurados das tres modalidades a concurso emitiron os seguintes fallos:POESÍA
O xurado
integrado por Carlos Míguez Macho, Mª
Pilar Espiño Espantoso e Ángeles García
Otero acordan por unanimidade outorgar o 1º Premio Mª
Vitoria Taboada de Poesía aos poemas de asinados co pseudónimo de "Moraima" que corresponde a Eva González Blanco: "Pola súa
apaixonada descrición da dor pola perda amorosa a través dunha linguaxe contida
e orixinal, representación en si mesma dos seus últimos versos: Só a poesía é verdadeira / se as palabras
reflicten a complexidade / da alma humana”.
Así mesmo, o
xurado acorda conceder un accésit aos poemas presentados baixo o lema "O coello de Alicia que me
guía" da autoría de Mariña Castro
Fontao: "Polo exquisito control do surrealismo a través dunha linguaxe
precisa expresada en versos curtos e cortantes que simbolizan unha visión
amarga e descarnada da existencia."
RELATO CURTO
O xurado
integrado por Javier López Quintáns, Mª
Carme Vivero González e Servando Lois
Silva acordan por unanimidade outorgar o 1º Premio Mª Vitoria
Taboada de Relato Curto a Unha mente intranquila de María Framiñán Davila: por crear unha historia na que “destaca a
súa brevidade e concisión, o manexo dos tempos e a súa forma epistolar”.
Así mesmo, o xurado acorda conceder
dous accésit:
Un 1º accésit a Pero antes, de quen
era? de Helena Pereiras Villamayor, por elaborar “unha historia ben construída,
sinxela e emotiva, que mantén un ritmo axeitado”
E un 2º accésit a O padriño de Xosé
de Martín Villar Gil, por construír “un
relato ben resolto, cun elemento sorpresa que resulta congruente coa historia”.
MICRORRELATO
O xurado
integrado por: Sebastián Anxo Rozas Álvarez, Xoán
Carlos Vizoso González e Ánxeles Francis Otero acordan por unanimidade outorgar o Premio Mª Vitoria Taboada de
Microrrelatos aos titulados Dous saltóns,
O cocho Manolito e Raro individuo de
cidade asinados por Sonia Framiñán
González: Polo “humor, maxia e
valores como a amizade ou o reencontro coa natureza que están presentes nestes
tres microrrelatos. A sinxeleza da expresión evoca así mesmo as narracións da
tradición literaria infantil e popular.
Para ler os textos premiados preme en Edilingairmau o blog do ENDLG.
06 maio, 2014
O libro de Carlos Negro
Pasadomañá , xoves, ás oito na libraría Vagalume, Carlos Negro presentará Penúltimas tendencias.
Sempre esperamos con inquietude a presentación dun novo libro de Carlos e máis se é en Lalín.
Buscando na memoria da biblioteca, lembramos aquel primeiro número d'A Marela Tarabela. Daquela idearamos unha sección titulada O libro que me atopou, na que lle propuñamos a un lector/escritor que nos comentase o libro (ou un dos libros) que o atrapara.
Carlos realizara a primeira colaboración e este é aquel texto:
- - -
Poe ese veleno xuvenil sen antídoto posíbel
Hai moitos moitos anos, nun
reino moi afastado chamado Laliniput, cando aínda ninguén soñaba con
ordenadores nin con teléfonos móbiles, un mozo tímido e apoucado descubría que
as sensacións máis intensas do universo residían nun fermoso exemplar da colección
Tus
Libros, titulado El
escarabajo de oro y otros cuentos, de
Edgar Allan Poe (1809- 1849). Era aquel un reino algo cativo, onde, por desgraza,
as traducións de clásicos da literatura universal á lingua galega resultaban
aínda moi escasas.
Aquel mozo , por trescentas
cincuenta pesetas, descubriu, de súpeto, unha maxia peculiar, un modo de narrar
historias que envolvía a percepción do lector nunha rede de araña, nun calidoscopio
de sensacións que xiraban en torno ao enigma máis recóndito entre todos os
enigmas posíbeis: a mente humana , coa súa carga de obsesións e misterios, de
razón e loucura, de intelixencia e delirio.
Logo de ler a Poe, de
mergullarse a fondo nos relatos breves de Poe, nunca nada volveu ser igual; Poe
foi para el (e coido que segue a selo) o primeiro mestre do conto literario, un
hábil narrador formalista que modernizou a tradición gótica e romántica dos
relatos de terror, detallando a vivencia do Medo desde a perspectiva psicolóxica
do personaxe que a padece, desde a escuridade das covas máis profundas da súa conciencia,
construíndo atmosferas opresivas co detallismo máis minucioso e terríbel. E só
co poder imaxinativo que garda a Palabra: esa chave invisíbel que abre
infinitos mundos virtuais. Coa axuda de Poe, aquel mozo foi madurecendo, volvéndose
adulto; a través de Poe, descubriu facetas ocultas da complexa personalidade humana:
non só os abismos do terror, senón, ante todo, os mecanismos da obsesión e da
enfermidade, da perversión e da morte, da crueldade e da paixón; ademais, a
través de Poe, aquel adolescente comezou a camiñar pola apaixonante senda do
relato detectivesco, baseado na lóxica racional e na intelixencia analítica dos
seus personaxes protagonistas, sobre todo de Auguste Dupin, ilustre predecesor
literario de detectives tan famosos como Sherlock Holmes.
Pasaron xa moitos anos
desde o fulgor da primeira e intensa lectura do libro ; logo de Poe, irían
aparecendo, co pracer de moitas horas de lectura, outros mestres do relato
breve: : Jack London, Horacio Quiroga, Julio Cortázar, Rafael Dieste... Mais
sempre, e xa de por vida, o mozo de Laliniput garda no corazón aquela intensidade
Poética dun autor que se fixo universal, a pesar dos tráxicos acontecementos
que definen a súa biografía (outro relato capaz de impresionar a calquera persoa que estea posuída
polo verme da curiosidade).
Nada máis: só dicirvos que
probedes a ler a Poe, ese veleno sen antídoto posíbel.
- - -
A que entendedes que o recuperemos e non queiramos que se perda?