-Pois non, eu prefiro a tele.
- [3] Eu miro esta libraría e digo para min: aquí, hai unha aventura de piratas, alí, crónicas militares, e acolá, unha investigación policial.
- [4] Ah, si? Eu digo para min: aquí un piñeiro morto, alí un alerce morto, e acolá, un abeto vermello, morto. [5] E todo moi ben colocadiño sobre un carballo morto. [6] Non, de verdade que eu prefiro a tele.
de Marine Blandin en CO2: Le quotidien des plantes d’appartement, en Grand papier.
Esta é a vixésima entrada de Literiatura. Ao iniciar esta idea pretendiamos, por unha banda, presentar diversas páxinas de cadriños que consideramos interesantes, e por outra, mostralas a través do tema do libro e a lectura, motivo central (si!) dunha biblioteca escolar.
Para celebrar este 20º aniversario(?), escollemos o formidable banquete de BD en liña que nos proporciona Gran papier e, dentro del, unha auténtica esquisitez,unha delicatessen: CO2: Le quotidien des plantes d'appartement.
A serie de Marine Blandin supera as cincuenta entregas. Cada entrega -seis cadriños- é de lectura independente, pero a personalidade, o caracter e a complicidade de cada planta (as personaxes son plantas parlantes) vaise perfilando ao longo de todas elas. Por iso, a perspectiva do conxunto permítenos facer unha lectura máis rica de cada parte. A viñeta de arriba, seguramente se entenderá mellor á luz (nunca mellor dito) desta:
-
Ningún comentario:
Publicar un comentario