XII Concurso Literario Mª Vitoria Taboada : Veredicto e textos premiados

 O xurado do XII Concurso Literario Mª Vitoria Taboada acordou por unanimidade outorgar os seguintes premios:

 

1º premio na categoría de relato curto a XABIER SALGUEIRO LÓPEZ de 4º de ESO B polo relato "Cando o ceo fala", unha historia chea de misterio, emoción e esperanza, na que Xoán, o protagonista, descobre que os segredos tamén poden pesar no ceo… e que dicir a verdade pode cambiar o tempo.

Accésit na categoría de relato curto para ANA MARÍA LÓPEZ FERNÁNDEZ  polo relato que comeza “Din que cando alguén marcha de entre nós”, un relato cheo de emoción, lembranza e sentimento, que nos fala do poder do recordo e do amor que permanece máis alá da ausencia e que nos fai entender que a quen queremos nunca marcha de todo, mentres siga a florecer na nosa memoria. 

 O xurado considerou deixar desertos so premios de poesía e sketch teatral.

 

 A entrega de premios terá lugar na no segundo trimestre.

A edición do libro cos textos premiados estará acompañada de ilustracións que realizará o alumnado do Bacharelato de Artes e que presentaremos no seu momento.

A seguir os textos premiados (o cartel da portada é obra de Elba Couso Patiño).

Unha recomendación: "Un poema que lembrar", de Raquel Montoto Gómez

Di Raquel no prólogo que espera que os seus poemas acompañen ao lector, recoñecendo este "as súas propias emocións ou descubrindo outras novas". Engade a evidencia da función comunicativa da súa escritura: comunicar é compartir. Non coñezo teoría literaria máis certa ca esta, falando da poesía.

Hai un veo de tristura tenra e amarga en todos estos poemas, poemas que contan a historia dunha mente aterecida de anguria polo paso do tempo, dunha mente sensible que confronta o prodixio da existencia co seu baleiro incomprensible. Pero tamén mostran estes versos algunha das agarradoiras que nos ofrece a vida: a arte e a propia experiencia reflexiva. Veño de usar un nós, e penso de novo no prólogo...

Un poema que lembrar é o conxuro de Raquel, a forma de respostar ao seu primeiro poema: de certo que o tempo voa, pero de certo tamén que moitas evolucións son boas. Este libro é un radical testemuño diso. Agora, Raquel, no día do teu aniversario, saudamos dende a Marela a túa poesía, un exemplo de que sempre se pode facer algo distinto antes de sentir que é demasiado tarde.

Entre notas e silencios

A música escapa do papel e vira tempo vivido.

O silencio deixa espazo para o son que non se escoita.

O corazón escoita o que o oído non alcanza.

Cada nota é un recordo que se repite.

O silencio entre notas é a melodía verdadeira.