Ao fío de... o concerto de AldaoLado

Xa temos as imaxes do concerto que as poetas Lucía Aldao e María Lado ofreceron ao noso alumnado. E como consecuencia da lectura da súa obra,  LAURA VÁZQUEZ, de 3º ESO, tamén se animou a escribir. Aquí vos deixamos as imaxes do concerto e o texto de Laura.

Tratando de encaixar todas esas pezas, que ti cubrías nun quebracabezas, mentres me quitaban a vendaxe que suxeitabas con delicadeza, fun caendo nunha profunda tristeza.

Cada vez que me dirixía ao penedo sen paracaídas, ti mirábasme con ese sorriso frío que cubría ese baleiro que te posuía por dentro.

Caricias, bicos, apertas, pero nunca palabras que me axudasen a saír desa escuridade que me consumía, aqueles paseos nos que sempre acababamos no mesmo sitio, actos que nunca vin, que rexeitaban a alegría que me consumía, sen darme conta do dano que me facías, aquelas bágoas que nunca vin e que crin; caín e a túa man desapareceu.

Estaba perdida, ignorei os meus guías, perdinme. Ao mesmo tempo que corría os quilómetros en balde que me causaban unha fonda pena, non me atopaba; berraba, non sabía onde estaba, buscándome naquel lugar ardendo, moitas mans axudándome que eu ignoraba.

Cambiáchesme, só me perdín nesa sombra na que percibía un cariño inexistente, coma o fume dun cigarro que non se acende.

Os meus pensamentos non se entendían cos meus sentimentos cos que te divertías. A venda dos ollos que me recibiu foi desaparecendo aos poucos, como a túa tentativa de vítima que fixeches cando marchei.

Delicadamente marchei con certeza pola viveza que vai ser engulida por ese tempo perdido.

Laura Vázquez