Vía |
Tiñan que ser cantares nos que aniñasen cantares infindos e ningunha outra cousa desexariamos máis neste momento.
A túa viaxe, Paula, non te arrincará de nós.
E nós arrincamos, para ti, estes versos de Celsiño:
esperta
e trae o tallo de te subir ás árbores
e vente sentar comigo
Ningún comentario:
Publicar un comentario