27 abril, 2010

Literatura de cordel: Lalín éche o demo

Non é raro que, ao encerellármonos nun tema, atopemos algún documento de moito interese. A satisfacción, neses casos, é grande porque pensamos que, desde a Biblioteca Escolar, sempre podemos colaborar na recuperación de documentos relacionados co noso contorno inmediato.

Esta vez tocoulle a un “cantar de cego” de sete estalos. Aínda que xa fora interpretado antes por Paío e Willy, editouse en 1988, dun xeito moi limitado.

Os “títulos de crédito” de Lalín éche o demo  son de luxo:
Texto: Luz Méndez
Debuxos:  Damián Payo, Paío
Prólogo: Xosé Payo
Capa: Laxeiro
Contracapa: Aymerich

Iso por non mencionar aos “figurantes” que aparecen en varias escenas. Uns son recoñecibles en clave lalinense, outros en clave algo máis ampla: parádevos na páxina 8, por exemplo, e poderedes ver a Cuíña e Rajoy cando “camiñaban xuntos”.
Podes descargar Lalín éche o demo en PDF 

15 abril, 2010

III OLIMPÍADA DO SABER: CLASIFICACIÓN FINAL E MATERIAL

-->
Tras o sabor agridoce que nos quedou o curso pasado, este ano estamos moi contentos da participación na Olimpíada do Saber. Tanto en cantidade, como en calidade, o comportamento dos grupos foi o mellor das tres edicións que levamos.

Por iso, os nosos parabéns para participantes e gañadores, este ano, son dobres.
Velaquí a clasificación final dos dez primeiros.

Por outra parte, quen teña interese pode consultar as probas que se foron sucedendo desde o 25 de xaneiro ata o 19 de marzo, aquí están:

12 abril, 2010

Encontros con... Pablo García Martínez

O xoves 22, ás 9 da tarde, na Biblioteca, Pablo García Martínez (Arzúa, 1985) presenta a súa primeira novela Relato dun estalido xordo.

Con el,  Pablo García obtivo o “V Premio Biblos Pazos de Galicia”. Este interesante proxecto está destinado a narradoras e narradores menores de 25 anos.
Conforme ás bases do premio, na redacción definitiva, o premiado conta co apadriñamento dun nome consolidado da nosa narrativa... Neste caso, Pablo García contou coas suxestións de  Manuel Rivas.

A historia desenvólvese nunha vila da Galiza interior, arredor dun grupos de mozos e mozas que, durante a troula dunhas festas patronais, debullan os seus condicionamentos xeracionais.

“Con cada conto deixamos ir un petisco de vida, mais isto non é drama ningún cando os sementamos para que vaian prendendo noutras conciencias”

09 abril, 2010

LerENvenres (X): Edgar Allan Poe

Entre algunos de los temas de interés de nuestro II Festival de Animación, organizado por el profesor, músico y musicólogo Severiano Casalderrey, ha estado el del análisis de la relación entre algunas obras literarias y su adaptación al cine. 

Y, así, con la excusa de leer en paralelo "El corazón delator" y esta adaptación animada de 1953, uno pudo tener la oportunidad de releer los cuentos de Poe (esos que en español, afortunadamente, tradujo Cortázar), y confirmar una vieja impresión acerca de su talento para narrar y su genialidad para representar literariamente (así en ese cuento y en otros muchos parecidos) determinados estados atormentados de nuestra conciencia.

Poe es, ante todo y sobre todo, un excepcional contador de historias. Un fascinante narrador. Salvando sus momentos de lenguaje histriónicamente romántico, sus cuentos absorben la atención del lector desde la primera línea y, sobre la base de un uso racional pero libérrimo de la fantasía, lo llevan a una apasionante sucesión de peripecias que no dejan respiro. Es, pues, un escritor que entretiene al lector, a un lector intemporal: tanto al de hace dos siglos como al de hoy en día.
También es, como decía antes, un brillante revelador de la fuerza de atracción de lo irracional para el ser humano. Su gusto por lo terrorífico, por lo brutal, por la muerte, por lo extraño y extravagante, no es más que la plasmación de la fascinación, típicamente romántica (muy humana, por tanto, muy actual), por lo irracional, por todo eso que rechazamos de plano con nuestra inteligencia, pero que en nuestra soledad interior puede llegar a atormentarnos.

No se trata, con todo, de que Poe crea en el más allá, en lo sobrenatural o en cosas así. Poe demuestra en su obra una extraordinaria comprensión de la fuerza de nuestro subconsciente, y es esa fuerza la que siempre aparece en sus relatos.

Es, pues, el poder sin límites de la mente del ser humano el responsable de la creación de esa otra realidad que aparece en sus relatos, una realidad formada a partir del entrecruzamiento de nuestras obsesiones, frustraciones, miedos, arrepentimientos y ansiedades, que siempre, al final, no son más que una única forma de expresar nuestro racional pavor a la muerte.

Leer a Poe es un recomendación. Su lectura, un placer asegurado.