Cabanillas, o POETA DA RAZA, o da loita AGRARISTA naceu en Cambados, pero coma moitos homes galegos do seu tempo tamén coñeceu a emigración, e tamén se desilusionou; pero el puido volver e retomar á súa vida en Galicia.
A través da súa obra pretendía educar o pobo, achegalo ao nacionalismo e a esa loita pola defensa da propiedade das terras que traballaba. Fixo, así, unha poesía social que non lle impediu achegarse tamén ao intimismo, mesmo ao costumismo decimonónico, iso si, influenciado xa polo Modernismo.
Non é fácil escoller un único texto do autor para recordalo no 126 aniversario da súa morte, pero nós quixemos deixarvos un aquí. A biblioteca Mario Pereira ofrécenos a súa obra completa en libro analóxico (o de papel, de toda a vida) e a Biblioteca Virtual Galega dános a posibilidade de ler, en formato dixital, boa parte dela.
"A taberna"
Os mozos mariñeiros da fiada
lémbranse rindo alleos de coidados;
cheira a aceite e pemento requeimados
rustrido de xurés en caldeirada.
Conta o patrón nun corro a treboada
do ano setenta –historia de afogados–;
e empuxándose, inando, entran mollados
os homes dunha "lancha de enviada".
Pasa de man en man a xerra roiba
de albariño, e namentres cae a choiva
o vento fai tremar a casa enteira,
detrás do mostrador clarexa o ceo
nas trenzas de ouro, no mirar sereo,
na sorrisa de luz da taberneira.
No desterro (1913)
Ningún comentario:
Publicar un comentario