Despois de dous anos xa de máscaras cirúrxicas, nestes días foron outras máscaras, as do Entroido, as que fixeron acto de presenza no instituto: vimos antefaces deseñados e elaborados polo alumnado da ESO, e caretas ideadas polo do Bacharelato, baixo a coordinación do Departamento de Artes Plásticas.
E por fin puidemos celebrar o Entroido, aínda con coidado, pero xa con alegría entre os rapaces, que se foron animando ao longo da semana, facendo caso dos mandados do Meco. Hoxe o circo dominaba, pero vimos todo tipo de personaxes, e aquí vos deixamos unha pequena mostra:
Un ano máis o recanto Toc-Toc énchese de maquetas de células eucariotas, animais e vexetais, realizadas polo alumnado de 1º da ESO, baixo a coordinación da súa profesora Charo Fernández.
O obxectivo da actividade é que os rapaces e as rapazas do primeiro curso vaian aprendendo as diferentes partes das que consta esta célula, así como a súa forma, e para iso nada mellor que elaborar unha reprodución usando como base esferas de poliestileno ou láminas de cortiza. Despois toca ir reproducindo o núcleo, a membrana, o aparato de Golgi, as mitocondrias... E aquí a imaxinación de cada quen permitiulle botar man de plastilina, goma eva, gominolas, lacasitos e todo o que tivesen a man.
Aquí vos deixamos unha mostra das moitas maquetas que elaboraron:
Así titula Faro de Vigo a nova xesta de Patricia Blanco Pájaro o que nos enche de orgullo, e coa satisfacción de ter sido partícipes da súa formación e sobre todo da súa compañía. Xente de noso que amosa un espírito de superación que, nestes momentos tan complexos, todos deberiamos imitar.
Foto : Faro de Vigo / Xavier D'Arquer. No centro con gorra rosa Patricia.
De novo estamos que non nos cabe a autoestima, e é que unha vez máis alumnado de noso vén de sobresaír, neste caso referímonos a Noelia Seijas Otero, Premio Extraordinario de Grao de Odontoloxía, e con que satisfacción recibimos estas novas que nos animan a seguir no noso labor docente.
Mágoa que non se poida acceder libremente á entrevista concedida por Noelia a Faro de Vigo, o que non estaría de máis de cara a divulgar a mesma entre a comunidade educativa.
Moreas de parabéns Noelia.
Foto: Faro de Vigo / Xoán Álvarez
E non podía faltar a foto de Noelia de 2º do Bacharelato do curso 2013-2014:
Sofía llegó al Aller Ulloa en el año 2009, dentro de una promoción de la que algunos solo tenemos recuerdos imborrables. Algún que otro ya ha pasado por estas páginas y seguro que todos deberían estar, por varias y buenas razones. Y aquí están...
La foto de Sofía la cogemos de La Voz, pero la foto de Sofía y de la gente con la que compartió sus años en el Aller la cogemos directamente de la memoria. 12 años tendría(n), 12 años han pasado. La sonrisa se ha hecho más grande, y eso emociona.
El éxito por la inteligencia puesta al servicio del esfuerzo es un aprendizaje de muchos años. Esta foto de aquí abajo recoge, quizás, unos comienzos; la foto de arriba una etapa más hacia lo que solo esperamos que sea lo mejor de lo mejor. Enhorabuena, Sofía.
Sofía, la primera a la izquierda
Unha vez máis congratulámonos do bo facer formativo e profesional da nosa xente e neste
caso todos os parabéns son para Sofía Haselgruber, nº 1 do MIR 2022.
A seguir a Sofía de 2º do Bacharelato do curso 2014-2015:
Este martes 22 teremos outra sesión coa Xente de noso, neste caso será Mónica González Otero, ex-alumna e actualmente inspectora de traballo e seguridade social, que se achegará ata o noso centro para "Desmontando bulos" mostrar ao alumnado o labor dos inspectores de traballo.
Como
todos os 21 de febreiro desde o 2002 celebramos o Día
da Lingua Materna, após de que a UNESCO, en
1999, aprobase tal conmemoración, a proposta de Bangladesh.
O humorista gráfico, debuxante e guionista de banda deseñada Pepe
Carreiro, nun dos seus cuadriños publicado
en Nós
Diario, denuncia o imperialismo lingüístico. Toda unha chamada a
concienciármonos sobre a problemática da transmisión da lingua galega como lingua
materna.
Mamihlapinatapai
en lingua
yámana é considerada a palabra máis sucinta do mundo segundo o Libro
Guinness dos Récords. O seu significado é "unha mirada entre dúas persoas, cada unha das cales espera que a outra
comece unha acción que ambas as dúas desexan, mais que ningunha se anima a
iniciar ou suxerir".
Fermosa palabra coa queremos render homenaxe á avoa Cristina
Calderón, a derradeira falante da lingua yámana, tras o seu recente falecemento.
E desde a Marela sumámonos a todas aquelas voces que se erguen contra o
darwinismo lingüístico que está a provocar a morte continua de linguas, por
caso, a morte da lingua yámana, o que supón que parte de nós, como seres humanos, se perde irremediablemente con ela.
Ver
e escoitar a Cristina Calderón falando a lingua yámana fai que afloren
sentimentos contraditorios de desasosego e ao mesmo tempo deesperanza, no senso de que as linguas son tesouros inmateriais que nos enriquecen como sociedade e que como tal debemos conservar.
Por
tanto, non está de máis lembrar algunha pasaxe histórica en defensa da lingua
galega que denuncie a marxinación sufrida por esta en épocas pretéritas para
pór en valor a loita pola normalización da mesma na actualidade, por
caso a denuncia que no seu día formulou o matemático Enrique
Vidal Abascal (fillo adoptivo de Lalín), quen subscribe a feita no seu
momento polo P. Sarmiento canto á marxinación da lingua galega no sistema
educativo nos seguintes termos:
"sufrí la tristeza de comprender
que estas nuevas formas [de ensino da lecto-escritura] no podrán implantarse en
Galicia mientras siga dándose la enseñanza en castellano". Enrique
Vidal Abascal, Zúric 1935.
Denís Iglesias Montes e Adrián Llinares Juiz, alumnos de 2º de Bacharelato do noso IES, metéronse na final autonómica da Olimpíada de Bioloxía. Dos 169 participantes da primeira fase (celebrada online) só 30 pasaron á final, e aí estaban Adrián e Denís.
Na segunda fase, celebrada o venres na Universidade da Coruña, Denís fíxose co terceiro posto, e representará a comunidade galega na fase nacional.
Nee presentou a actividade coma un espazo para a conversa e o intercambio de opinión afondando no concepto de "identidade" a partir das diferenzas entre sexo biolóxico, xénero asignado, identidade de xénero e expresión de xénero.
Carmen Frade, titora do grupo
Poder compartir esta conversa con Nee é algo que tamén deberían vivir o resto grupos do centro. É importante que aprendamos máis sobre un tema como o que trata o autor no seu libro Identidade: que a diversidade de xénero é moi ampla, e que non podemos xulgar a ninguén por se diferente ao que a sociedade considerou normal en séculos anteriores.
Tamén me causou moita admiración a maneira de concetar con nós que tivo Nee, a súa forma tan respectuosa de explicar, preguntar e aceptar opinións de todo tipo. Creou un ambiente no que nos sentimos cómodos e cómodas.
Noa Iglesias
A conversa que mantivemos con Nee sobre Identidade resultou moi interesante e era moi necesaria para todos aqueles que non entenden certos temas, ou conceptos, relacionados co colectivo LGTB+. Née é unha gran persoa e merece toda a visibilidade quen xa adquiriu.
Inés Benito
A charla sorprendeume positivamente pola boa comunicación entre Nee e nós. Gustoume que se parase a explicar os termos relativos á comunidade LGTB+, xa que tivo en conta que non todos contamos coa mesma formación no tema.
Radoslaw Lisiecki
A charla de Nee pareceume moi intersante, aportando moita información, posto que en todo momento respondeu as nosas dúbidas. Resultou moi agrabable coñecelo.
Lucía Gutiérrez
A actividade pareceume moi informativa porque, ademais de descubrir cousas sobre o autor e certos significados e referencias do libro, aprendemos a importancia que ten estar ao tanto das persoas que nos rodean día a día, así como respectalas e mostrar interese polo coñecemento de identidades de xénero das que nunca escoitaramos falar, ou das que sabemos moi pouco. Realmente Nee axudoume a entender moitos conceptos dos que estaba desinformada. Foi unha boa experiencia.
Onte espertamos coa terrible nova do afundimento, en augas de Terranova, do "Villa de Pitanxo". O noso máis afectuoso pésame para todas esas familias que están sufrindo tan dolorosas perdas.
Preme na imaxe de Nós Diario
SÓS
Fomos ficando sós o Mar o barco e mais nós.
Roubaron-nos o Sol O paquebote esmaltado que cosía con liñas de fume áxiles cadros sin marco
Roubaron-nos o vento Aquel veleiro que se evadeu pol-a corda floxa d' o horizonte
Este oucéano desatracóu d'as costas e os ventos d' a Roseta ourentaron-se ao esquenzo As nosas soedades veñen de lonxe como as horas d' o reloxe Pero tamén sabemos a maniobra d' os navíos que fondean a sotavento d' unha singladura N-o cuadrante estantío d'as estrelas ficou parada esta hora: O cadavre d'o Mar fixo d'o barco un cadaleito
Fume de pipaSaudade NoiteSilenzoFrío E ficamos nós sós Sin o Mar e sin o barco nós.
