Literiatura [22] : Riot (1)

A jornada do herói

de Ricardo en Riot IRAS.

Nós cantar cantamos: o libro

Comezamos o ano pasado e case non chegamos.

Tiñamos que poñerlle o ramo ao ano de Rosalía (2013). Pensamos en escoller trinta e seis poemas de trinta e seis mulleres. Trinta e seis e trinta e seis baixo o lema “Nós cantar cantamos”, pluralizando o verso rosaliano “Eu cantar cantei”.

Así llelo propuxemos a alumnas e alumnos do IES “Pintor Colmeiro” de Silleda e do IES “Ramón Mª Aller Ulloa” de Lalín. Deles e delas saíu a selección.

As ilustracións fixéronas desde as aulas do Bacharelato de Artes de 2º BAC do IES “Ramón Mª Aller Ulloa”.

Encontro con... Carmen Pérez

O venres 23 de febreiro teremos connosco a profesora da ETS de Enxeñaría de minas da Universidade de Vigo, Carmen Pérez.

Carmen Pérez, na actualidade, imparte Tecnoloxía de materiais e Tecnoloxía dos materiais plásticos, e está integrada no grupo de investigación ENCOMAT (Enxeñaría de Corrosión e Materiais).

O tema que nos convoca é Os plásticos na sociedade actual.

A cita está marcada para as 10.30 no Salón de Actos.

Tamén podedes ver a exposición sobre os plásticos no recanto de Toc-toc-A Ciencia.

Literiatura [21] : Power Paola

Me encanta espiar lo que la gente lee

do Power Paola no seu blogue.

Mércores de cinzas na biblioteca

Aluminio retorto, tabiques rebentados, plásticos fundidos, cristais rotos, fume solidificado, cinzas, cinzas, cinzas... Así atopamos a biblioteca hai 26 anos, ao regreso do Entroido.  As fotos son as que, daquela, Victorino Gutiérrez Aller unira á acta notarial.

 

Xa alá atrás fixemos unha referencia a bibliotecas queimadas e gardabamos parte do relato para o 25º aniversario do desastre. Pero esqueceunos, ese aniversario foi o ano pasado e fóisenos ás vinchas. Volveríanos esquecer se non fose que Susana Faílde nos trouxo estas outras fotos que si son de hai 25 anos xustos.

Corréspondense cunha exposición etnográfica impulsada por Emilio Araúxo. Na foto de arriba, colchas feitas en vellos teares familiares cobren as librarías. Na de abaixo, enseres de cociña diante das mozas e, atrás (malia non se poder apreciar), retratos de difuntos. Nunha e noutra as expresións das alumnas -satisfacción, seriedade, orgullo...- rebordan o marco das fotos.

Só transcorrera un ano. A biblioteca volvía estar en pé. A fábula do que renace das súas cinzas volvía escribirse..., pero había algo máis. Algúns empezamos a dexergar que a biblioteca non podía reducirse a unhas mesas e unhas librerías-gaiola nas que cada seminario mantiña "os seus libros" baixo sete chaves.  Aquela exposición fíxonos pensar en camiños de destino descoñecido. Como moito, intuïamos que deberían conducirnos a mundos de libros libres e bibliotecas abertas a todo o que pasase.

Marela para Makinaria e Penúltimas tendencias

Esta Marela (a de papel, a orixinal e xenuína) tiña -e seguirá tendo- unha débeda con Carlos Negro (descargádea en PDF e saberedes a razón).

Textos de Makinaria e Penúltimas tendencias acompáñanse de breves suxestións de lectura e  ilustracións interpretativas de Cristina Ares, Alba Peiteado e Bryan Trejos.

Malia se estar cocendo unha "segunda edición" aumentada, podedes ir mirando a primeira.

E non esquezades o magnífico traballo de Rosa Salgueiro (esa si que é unha guía de lectura!).

Graciñas Carlos, graciñas Rosa.

[Unha recente e aquelada entrevista de Emilio Xosé Ínsua a Carlos]

... e armouse: o omnipoliedro!

Deixarámolo aquí, nun hexaedriño de nada:

 Agora métenlle unhas varas amarelas (á Marela non lle gustan as varas; e menos con aguillón)...

... ou verdes (as verdes mancaban máis).

 As verdes van antes, pero puxéronas despois...

 Pois eles saberán...

 Saben. O amarelo vén sendo un dodecaedro e o verde un icosaedro...

En total, un omnipoliedro (tamén lle aquecería pentapoliedro, digo eu), no que temos todos os poliedros regulares que hai.

Concoespiral desconcoespiralizada

A concoespiral desconcoespiralizouse, pero -misterios xeométricos á parte- velaí a tedes tan rufa, ela:

Literiatura [20] : Marine Blandin

[Cara e cruz]

-[1]Todos estes libros! [2] A ti non che gustaría ler algún destes libros de cando en vez?
-Pois non, eu prefiro a tele.
- [3] Eu miro esta libraría e digo para min: aquí, hai unha aventura de piratas, alí, crónicas militares, e acolá, unha investigación policial.
- [4] Ah, si? Eu digo para min: aquí un piñeiro morto, alí un alerce morto, e acolá, un abeto vermello, morto. [5] E todo moi ben colocadiño sobre un carballo morto. [6] Non, de verdade que eu prefiro a tele.

de Marine Blandin en CO2: Le quotidien des plantes d’appartement, en Grand papier.

Esta é a vixésima entrada de Literiatura. Ao iniciar esta idea pretendiamos, por unha banda, presentar diversas páxinas de cadriños que consideramos interesantes, e por outra, mostralas a través do tema do libro e a lectura, motivo central (si!) dunha biblioteca escolar.

Para celebrar este 20º aniversario(?), escollemos o formidable banquete de BD en liña que nos proporciona Gran papier e, dentro del, unha auténtica esquisitez,unha delicatessen: CO2: Le quotidien des plantes d'appartement.

A serie de Marine Blandin supera as cincuenta entregas. Cada entrega -seis cadriños- é de lectura independente, pero a personalidade, o caracter e a complicidade de cada planta (as personaxes son plantas parlantes) vaise perfilando ao longo de todas elas. Por iso, a perspectiva do conxunto permítenos facer unha lectura máis rica de cada parte. A viñeta de arriba, seguramente se entenderá mellor á luz (nunca mellor dito) desta:

-

Estase armando...

Que hai dentro do tetraedro branco?

(Un octaedro! Si! Conseguín velo! Claro, un octaedro. Levoume un día)

Que é iso azul?

Un hexaedro? Un hexaedro, si.

Ao fío do encontro con Bernardo Adeva

Por Claudia Alonso

  

O home sempre buscou a orixe do universo e as súas partículas fundamentais. Antigamente, cos presocráticos, había quen buscaba archés dos que se formaría todo (aire, lume, auga, ect). Con todo, o mundo cambiou dende aqueles tempos e aínda que se seguen a buscar os compoñentes fundamentais da materia (e como interaccionan), hoxe facémolo dende a prespectiva da física de partículas. O pasado xoves tivemos a honra de recibir a Bernardo Adeva Andany, catedrático de física atómica e molecular da USC. Puidemos escoitar información relativa aos quarks e á antimateria de alguén que a coñece de primeira man, pois ademáis de traballar no sincrotrón DESY de Hamburgo xunto co premio Nobel Samuel Ting, o seu grupo de investigación da USC participou no experimento LHCb do CERN.

 A charla, tremendamente produtiva, seguramente deixou sorprendido a máis de un. Por unha parte, falouse do complexo asunto da antimateria e a materia. Cada partícula posúe a súa antipartícula (un electrón ten a súa antipartícula no positrón, un electrón positivo), e se as partículas forman a materia, as antipartículas formarán a antimateria loxicamente. Porén, a materia e a antimateria deberían terse aniquilado mutuamente, pero non foi así xa que predomina a materia. O profesor Adeva mencionou a posibilidade de que houbera galaxias formadas por antimateria, aínda que nunca se observou ningunha.

Por outra parte,  sorprendeunos cos científicos mencionados, pois todos esperábamos oír nomes como o de Stephen Hawking, pero non foi así. Foron nomes importantes neste ámbito, segundo o catedrático, Paul Dirac e Georges Lemaître.  O primeiro predixo a mesma existencia de antimateria (tema principal da charla) e o segundo propuso o Big Bang. Isto último é especialmente sorprendente pois tratábase dun cura, o cal é pouco habitual cando falamos de temas de física. Ademais, esta teoría hoxe aceptada foi desacreditada por Einstein, que tiña moito prestixio na comunidade científica xa daquelas. Finalmente, cabe mencionar a desilusión xeral ou decepción de Adeva no seu traballo no LHC, pois el tiña a esperanza de poder romper o modelo actual. Isto non significa que as súas observacións non foran importantes, senón todo o contrario, pois axudaron a negar certas teorías que se estaban a plantexar.

 As ideas e a información exposta por Bernardo Adeva foi moita e difícil de resumir e, aínda que nos resolveu moitas dúbidas sobre esta materia, deixou novas dúbidas sobre a física actual. Preguntas difíciles de responder pero, ás veces, as preguntas son máis importantes que as respostas.

Quadrinhos e física: Edgar

Edgar é un inadaptado, un incomprendido (tan incomprendido como a física!) e decide cambiar de vida:

Tamén é certo que a física lle axuda a vencer determinados contratempos e desasosegos:

O caso é que nós podemos acompañar Edgar na procura dunha nova vida e irmos atopando unha chea de fenómenos naturais que ben merecen a súa explicación científica.

A crónica dos días de Edgar é relatada por Gustavo S. Borges, tamén autor do biográfico 30 minutos e do imprescindíbel A entediante vida de Morte Crens.

Cada episodio vai acompañado dun vídeo explicativo, no que o profesor Giovane Mello nos aclara o fenómeno físico ao que acabamos de asistir.